رنگین کمان

 

  ای    تو    که   گم  می کنی   زیبائیت   را  در  غبار

ای  تو  که  در  مستیت  بد  می کنی  در  حق    یار

  ای   تو  که  از  هر  طرف   اید  صدا  ان  سو   روی

راه   خود   کج   کرده  و   خوبی   ما   از  یاد   بری

  در    مرام   معرفت   چون   طبله ای    رسوا  شدی

ادعایت     بر     فلک      خالی  تر      خالی    تویی

  چهره ی    زیبای    تو    رنگین    کمانی    در    هوا

این  خطای   چشم   ماست   رنگی  نبوده   در  شما

  اخر     بازی    مرا     سوزاندی    و    شادی     بدان

زندگی   یک  رنگی  است  نه   ظاهر  رنگین کمان

  در پس  برده  دلت   از  رنگ    تو  رویش    سیاه

 اندکی   فکری   بکن   بر  حال   زار     خود  نگاه

  چون  پر کاهی  که   بر   موج  دورویی  می خزد

اخر   کارش    اسیر     موج     گرداب     می شود