کی می تونه

 

     کی  میتونه  با یه عکس اروم  بگیره لحظه هاش

با    وجود     بدیات     برات    بمیره    تو    شباش

     کی  واسه  دیدن    تو   به   خاطرات    سر  میزنه

تو  بری  گریه  می یاد   پشت   چشاش  در  میزنه

     کی  میتونه   بی   تو    باز  اغوش    تو    بغل   کنه

دلش  و    بشکنی     اما     بگه     یادت    می مونه

     کسی  جز   من   نتونست  حرف   دلت  رو  بخونه

بمونه   پای    کسی    که    قدرش    و   نمی دونه

     کسی   قد   من    نشد    عاشق    خنده هات  باشه

توی     جادهای     تار    همسفر     چشات     باشه

      هیشکی   جز   من   نتونست   تا    اخر دنیا  بیاد

تا    طلوع   روئیاهات    پا    به   پای    شبها    بیاد

     اره    اون    فقط    منم   که   میتونم    کم   نیارم

نفس     اخرم    و      به    پای     عشقت      بذارم

     منو    باورت    بشه      تویی     که      باور     منی

تویی    که      تو     زندگیم      امید      اخر    منی

 

 

 

    دوری تو

 

     من  از دوری  تو   بی  پرده   چون  غم  می شوم

                                     هم چو شمع می سوزم و درچشم تو کم می شوم

   

     ذره ای  بی  اختیار  در  دست  طوفان  می شوم

                                می روم   در    اسمان   و   یار    باران   می شوم

    

     چون  درختی  بی نفس در قلب  بوران می شوم

                                 یک  قناری  در  قفس  عاشق  و  گریان  می شوم

    

     با   وجود   دوریت   از   عشق     تازه     خسته ام

                               ای   بهار  عمر  من   تنها    به    تو   دل    بسته ام

    

      ای    رفیق     اشنا     پیشم     بیا     من     تشنه ام

                                 تشنه ی   دیدار  تو   دل   از  خوشی ها  کنده ام